Συλλογος μεγάλος.....

Μετά τους συναισθηματισμούς των πρώτων ημερών, μπορούμε να ασχοληθούμε με την oυσία της όλης ιστορίας. Πρώτα απ' όλα, να ξεκαθαρίσω ότι η χρονική στιγμή ήταν αναγκαστική επιλογή. Προφανώς και δεν υπήρξε κάποια "σκευωρία", αν και αναγνωρίζω πως η δημοσίευση της επιστολής κατά την έναρξη του Φεστιβάλ δίνει έδαφος σε "κριτική". Για όσους δεν ξέρουν, όμως. Ξέρω πολύ καλά πως ο Σιούνας και οι δικοί του άνθρωποι, που τους έμπλεξαν σε ένα Σύλλογο, με πλαστογραφίες, εντόπισαν πολλές φορές και με κάθε τρόπο το μεγάλο πρόβλημα που τους δημιουργούσε και του δημιουργεί η ουσιαστική άρνηση να απεμπλακούν, να "καθαρίσουν". Όπως και να καθαρίσει η εταιρεία από το Σύλλογο. Για λόγους απτούς, οικονομικούς και ποινικούς, για λόγους ηθικής και ιδεολογίας.
Όπως προκύπτει εξάλλου και από τον "διάλογο" (ή φερόμενο ως διάλογο) που εξελίχθηκε στο Δίκτυο, ο Γιώργος Σιούνας είχε μιλήσει για το πρόβλημα τουλάχιστον από το καλοκαίρι (παραπομπή σε μήνυμα Μπότσου), σε αυτό που ο Μπότσος ονομάζει "πρώτο σχεδίασμα του λιβέλου"! Στην πραγματικότητα, τα προβλήματά του στην εταιρεία και με αυτό το Σύλλογο έκανε μια μεγάλη προσπάθεια να τα λύσει εσωτερικά, για 16 τώρα ολόκληρους μήνες, "καθαρίζοντας" ο ίδιος και οι δικοί του, αλλά αντιμετώπισε πλήρη άρνηση, συνοδευόμενη από καταστάσεις που δυσκολεύομαι να περιγράψω (δεν θα διστάσω να το κάνω αν χρειαστεί, πάντως τώρα προτιμώ να αποφύγω τους συναισθηματισμούς για να μην “εκτροχιαστεί” το θέμα), αλλά τις έζησαν από πολύ κοντά φίλοι μου, άνθρωποι που αγαπάω και εμπιστεύομαι. Για την αντιμετώπιση του Γιώργου, όταν οι πόρτες έκλειναν, δεν θέλω τώρα να μιλήσω, τώρα πλησιάζει δυστυχώς η ώρα να μιλήσουν αλλού. Άλλωστε, ανάμεσα στα γεμάτα αντιφάσεις επιχειρήματα της άλλης πλευράς, πάντοτε άσχετα με το θέμα που έθετε αλλά μειωτικά της προσωπικότητάς του (ο ορισμός της συκοφαντίας), τέθηκε θέμα αξιοπιστίας του Γιώργου. επειδή δεν κατέφυγε στη δικαιοσύνη, ενώ απειλήθηκε με μηνύσεις, τέτοιες "που δεν θα τον ξεμπλέκουν ούτε οι καλύτεροι ποινικολόγοι"! Νομίζω πως ήρεμα και ψύχραιμα, απάντησε πως επιμένει μέχρι την τελευταία γραμμή σε όσα είπε.
Τη στιγμή δεν την διάλεξε. Μετά από τόση προσπάθεια, μετά από όσα έγιναν, ο Σύλλογος αυτός προχωρούσε σε διοργάνωση Φεστιβάλ. Φεστιβάλ της Βαβέλ, για τα ΜΜΕ και τον κόσμο. Προειδοποίησε πολλές φορές. Είπε ότι δεν του αφήνουν κανένα περιθώριο παρά να μιλήσει. Και αυτή ήταν η τελευταία του δυνατότητα. Μετά δεν θα ήταν πια μόνο "όμηροι" ενός διαρκώς παρανομούντος Συλλόγου―αυτός, οι δικοί του και η εταιρεία που συμμετέχει― αλλά και οριστικά συνένοχος.
Αν θέλετε την άποψή μου, το "λάθος" του Γιώργου ήταν ότι προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα εσωτερικά, "στα βουβά", και δεν βγήκε αμέσως στο φως να πει την αλήθεια του, την αλήθεια που δεν αμφισβήτησε ακόμα κανείς. Αυτό θα έπρεπε να είναι το αντικείμενο της συζήτησης: η ουσία των όσων καταγγέλλει.
Υπάρχει σίγουρα και το θέμα του ανεξέλεγκτου Μέσου, που είναι το Δίκτυο, αλλά στις εφημερίδες αντιμετώπισε μπλόκο. Τώρα πια, εκ των υστέρων, είναι τελείως φανερό στον καθένα.
Τα ΜΜΕ, αυτά που αφιέρωσαν ώρες στην επιστολή της κ. Μπεζαντάκου, δεν θεώρησαν χρήσιμο ούτε καν να κάνουν μια επαφή για να ρωτήσουν τι συμβαίνει ή έστω να επιτεθούν στον "συκοφάντη" Σιούνα. Τίποτα...
Η όλη ιστορία παρουσιάστηκε με δύο κυρίως μορφές: α) αυτή της προσωπικής επίθεσης για ταπεινά κίνητρα (ζήλια), για ακόμα πιο ταπεινά (να πάρει τη Βαβέλ, αυτό που είχε δηλαδή, με κάποιον ανηψιό του), αφού το πρώτο επιχείρημα για "μοναχικό τρελό" εγκαταλείφθηκε γρήγορα, για να επαναφέρεται έξω-έξω από διάφορους που γυρίζουν το Δίκτυο, ανώνυμα πια, και β) ως ένα ακόμα περιστατικό διαφθοράς και κατάχρησης δημόσιου χρήματος υπό την κάλυψη του πολιτισμού και κατά το οποίο οι εμπλεκόμενοι διαφώνησαν στη "μοιρασιά".
Θα προσπαθήσω για άλλη μια φορά να καταγράψω τα γεγονότα και τα ερωτήματα που προκύπτουν από αυτά, καθώς και να δώσω απαντήσεις σε ερωτήματα που απευθύνθηκαν, είτε σε μένα προσωπικά είτε προς τον Σιούνα.
Ο Γιώργος Σιούνας είναι ιδιοκτήτης του 50% της εταιρείας που εκδίδει τη Βαβέλ (Ήταν “Τζούδα-Σιούνας ΕΕ”, είναι Τζούδα-Σιούνας ΟΕ”). Πέρα από την υποκειμενική εκτίμηση της προσφοράς του, δεν νομίζω ότι αμφισβητεί κανείς πως άφησε το στίγμα του στο περιοδικό του οποίου ο χαρακτήρας διαμορφώθηκε ως ένα βαθμό από αυτόν (ας μην ξαναρχίσουμε την συζήτηση για τον βαθμό αυτο, αν είναι 100%, 20%, 800%, 2%, δεν έχει σημασία στο κάτω κάτω...). Πάντως, στη Βαβέλ που εξέδιδε η εταιρεία τους, 25 τώρα χρόνια, αυτή τη δουλειά έκανε, αυτή που περιέγραψε στην ανακοίνωσή του.
Όταν η Βαβέλ πέρασε μια οικονομική κρίση, δημιουργήθηκε ένας σύλλογος υπό την ονομασία Σύλλογος Φίλων της Βαβέλ, για την στήριξή της. Ο ίδιος σύλλογος μετονομάστηκε σε Σύλλογο Φίλων των Τεχνών της Εικόνας. Μετά, και με έδρα το σπίτι πολιτικού προσώπου, το 2001, ιδρύθηκε νέος Σύλλογος, που στο Σιούνα και τους δικούς του ανθρώπους παρουσιάστηκε ως απλή τροποποίηση και μετονομασία πάλι του αρχικού, αλλά ήταν ένας άλλος Σύλλογος, με οικονομικά στα όρια του red alert, με πλαστογραφημένες τις υπογραφές του Σιούνα και των μελών της οικογένειάς του, στα οποία μάλιστα είχε "ανατεθεί", μέσα από "εκλογικές διαδικασίες", ο ρόλος του ελέγχου των οικονομικών, με υποχρέωση, κατά το καταστατικό, να καταθέτουν έκθεση των οικονομικών πεπραγμένων. Ο Σιούνας, που δεν ήξερε ακόμα ούτε ότι ο Σύλλογος ήταν άλλος, πλαστογραφημένος, καθώς "προστατευόταν" στο σπίτι του πολιτικού προσώπου, με το οποίο οι σχέσεις τους ήταν πολύ κακές, ούτε και τις "διαδικασίες" του, προσπαθούσε τα τελευταία χρόνια να δείχνει με κάθε τρόπο ότι έχει πρόβλημα με τα “οικονομικά” του Φεστιβάλ, ότι δεν παίρνει δραχμή, μέχρι που οι αντιδράσεις του στα δύο τελευταία που συμμετείχε έγιναν πιο συγκεκριμένες και σαφείς.
Το να δημιουργείται (άγνωστο με ποιές διαδικασίες) ένας άλλος Σύλλογος, με τους ίδιους ακριβώς σκοπούς με τον προηγούμενο, που διαλύθηκε (αν διαλύθηκε), άγνωστο πάλι με ποιες διαδικασίες και γιατί, αφού οι σκοποί ήταν ακριβώς οι ίδιοι, χωρίς την υπογραφή ή τουλάχιστον την ενημέρωση του ανθρώπου που τον έφτιαξε και ο οποίος είναι ο κατά το ήμισυ ιδιοκτήτης της εταιρείας με την οποία ο Σύλλογος έχει άμεση σχέση δεν είναι φυσιολογικό. Σε αυτό το σύλλογο, χτισμένο εξαρχής πάνω σε μια παρανομία, "πρόεδρος" τώρα είναι η συνεταίρος του Γιώργου και πρώτος "πρόεδρος" του υπήρξε πολιτικό πρόσωπο με έδρα του Συλλόγου το σπίτι της.
Ο Σιούνας το γνώρισε νέο και “οργισμένο”, πάρα πολλά χρόνια πριν. Το αγκάλιασε. Το βοήθησε. Έγινε το “Τάδε της Βαβέλ”, όπως του άρεσε (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον) να το λένε. Βαθμιαία έκανε κάποιες επιλογές στη ζωή του. Δικαίωμά του. Δεν μιλιούνται εδώ και οκτώ χρόνια. Κι αυτό είναι προϊστορία...
Το πολιτικό πρόσωπο και οι φίλοι του μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, όχι όμως να στήσουν το παράνομο πολιτικό (και όχι μόνο) μαγαζί τους πάνω στη Βαβέλ.
Το να είσαι στο άμεσο περιβάλλον του ηγέτη είναι δύναμη. Ο πολιτισμός είναι (δυστυχώς) και βιομηχανία. Απόρρητοι προϋπολογισμοί, χορηγίες, τεράστια επιρροή στον τύπο, με άμεσους ή έμμεσους τρόπους. Χρειάζεται και κάποια “εχέγγυα”, κάποια “άλλοθι”, και στην περίπτωσή μας το “άλλοθι” ήταν η Βαβέλ. Πάνω της χτίστηκε ένα οικοδόμημα αυθαιρεσίας. Και δυστυχώς το πολιτικό πρόσωπο πρωταγωνίστησε. Υποθέτοντας, φαντάζομαι, ότι ο Σιούνας δεν θα αντιδράσει, γιατί είχε τρέλα με το Φεστιβάλ, με τα νέα παιδιά που έδειχναν τη δουλειά τους, με τα γκρουπάκια που “γκαζάριζαν”, με την “καλύτερη Αθήνα” που μαζευόταν να γιορτάσει. Υπάρχουν όλα στα κείμενά του, στα εισαγωγικά του, στα κομμάτια της υγείας του που άφησε πάνω στις ετοιμασίες του Φεστιβάλ. Εκεί που έβλεπε το πρόβλημα, αντιδρούσε όπως μπορούσε, μέχρι που η βίαιη άρνηση να ξέρει τι γίνεται ακριβώς στη δουλειά του, τα λίγα που κατάφερε να δει, όσα βρήκε μετά μόνος του στο Πρωτοδικείο, προσπαθώντας μάταια να “καθαρίσουν” αυτός και η εταιρεία που συμμετείχε και η Βαβέλ, τον έφεραν μπροστά σε ένα απίστευτο κατασκεύασμα.
Το πολιτικό πρόσωπο δεν ήθελε να το μπλέξει κανείς. Μόνο του έμπλεξε έτσι στη δουλειά (και) ενός άλλου, άλλοι το χρησιμοποίησαν ως φόβητρο κάθε φορά που ζητούσε λογαριασμό, κι έτσι μάλλον μπλόκαρε η κάθε προσπάθεια του Γιώργου (και όχι μόνο) να βγει στα Μέσα. Ο πολιτισμός είναι για την εξουσία και βιομηχανία και επιρροή και δύναμη στα Μέσα και πολιτική δύναμη, πολύ μεγάλη πολιτική (και όχι μόνο) δύναμη. Να τη χαίρονται. Όχι όμως πάνω στη Βαβέλ, όχι κρατώντας “όμηρους” αυτούς που δεν θέλουν να “θυσιάσουν” την εταιρεία τους και τον εαυτό τους, επειδή κάποιοι αποφάσισαν να ενταχθούν στους “μεγαλο-παράγοντες του πολιτισμού”. Ευχαριστούμε πολύ, αλλά δεν θα πάρουμε. Ας πάνε να στήσουν το μαγαζί τους αλλού.

Στο θέμα των επιδοτήσεων τώρα, μόνο με αυτά που μπορεί να βρει κανείς στην ιστοσελίδα του ΥΠΠΟ και από συνεντεύξεις της Ν. Τζούδα σε εφημερίδες προκύπτει ότι, για το προηγούμενο Φεστιβάλ. είχαν ήδη πάρει 50.000 Ευρώ από το ΥΠΠΟ και ενίσχυση από τη ΓΓΝΓ (36.000 Ευρώ) και ζητήθηκαν και δόθηκαν κι άλλα 150.000, σύνολο 236.000 για το ένα και 200.000 για το επόμενο, σύνολο 486.000 Ευρώ, κρατικά χρήματα. Την ίδια χρονική περίοδο, η εταιρεία που εκδίδει τη Βαβέλ φαίνεται να επιδοτείται με 400.000 Ευρώ από το ΥΠΠΟ για την εκδήλωση στο Πεκίνο, σύμφωνα με ένα "θηριώδη” διακανονισμό, που βρήκε ο Σιούνας, στην (τουλάχιστον... δύσκολη) προσπάθειά του να μάθει τι συμβαίνει στη δουλειά του, με χαμένους λογιστές, εξαφανισμένους δικηγόρους και απίστευτες καταστάσεις, που δεν έχει νόημα να εκτεθούν εδώ, αν και θα ήταν πολύ χρήσιμο για να δει κανείς πώς συμπεριφέρονται τα "θύματα" στο ημίφως. Τη σύμβαση για την Κίνα αρνήθηκαν και αρνούνται ακόμα να του τη δείξουν, όπως και γενικότερα να έχει έλεγχο και εικόνα της δουλειάς τους. Στην κοινή εταιρεία, αυτό που μπορεί με βεβαιότητα να ξέρει είναι ότι μέχρι κάποιο σημείο από την εκδήλωση στην Κίνα μπήκαν 240.000 Ευρώ.
Από τη στιγμή που ζήτησε να ξέρει και να "καθαρίσει" αυτός και η Βαβέλ. η συνεταίρος του διαχειρίζεται, ως Σύλλογος και ως εταιρεία, ως Βαβέλ, αυθαίρετα, μόνη της, χωρίς την υπογραφή του, μέσα σε ένα χρόνο περίπου, από 680.000 (το μίνιμουμ) έως 850. 000 Ευρώ, κρατικά χρήματα. Αυτά τα ποσά βάζουν τη Βαβέλ, (τον εξής ένα, δηλαδή: τη συνεταίρο του) μετά μόνο από τους πολύ μεγάλους οργανισμούς σε σχέση με τη διαχείριση δημόσιου "πολιτιστικού" χρήματος και για το οποίο δεν γίνεται καμία ερώτηση και κανένας έλεγχος. Αυτοί είναι οι αριθμοί που δεν αμφισβητήθηκαν, όπως και αναμφισβήτητο είναι ότι στο Σιούνα "απαγόρευαν" και να ελέγξει και να γνωρίζει και να υπογράφει και να συνεχίσει τη δουλειά του.

Στα οικονομικά του Φεστιβάλ τώρα, πέρα από τα 236 χιλιάδες κρατικά Ευρώ, βρίσκουμε το Δήμο συνδιοργανωτή, κι αυτό σημαίνει ότι παρέχει τον χώρο δωρεάν, ή σχεδόν δωρεάν, επομένως δεν έχουμε την ενοικίαση του χώρου στα έξοδα, ενώ σου παρέχεται η δυνατότητα να έχεις και άλλα έσοδα από δραστηριότητες όπως το βιβλιοπωλείο, που καλύπτουν μεγάλο μέρος των εξόδων του Φεστιβάλ. Πιστεύω ότι ο Σιούνας είναι επιεικής και πολύ προσεκτικός όσον αφορά τα "κέρδη" του Φεστιβάλ. Προχωράς σε μια αναλυτική "έρευνα αγοράς μεγίστου δυνατού κόστους". Αναζητάς προμηθευτές: φωτιστές, ηχητικούς, ξενοδοχεία, αεροπορικές εταιρείες, ασφαλιστές, μεταφορείς των έργων κλπ. Όπου φαίνονται από τον κατάλογο ζητάς προσφορά, ως "πρωτάρης¨, που θέλει να οργανώσει για πρώτη φορά Φεστιβάλ στην Τεχνόπολη με "προδιαγραφές Βαβέλ". Όπου δεν τους γνωρίζεις, πηγαίνεις στους ακριβότερους της αγοράς, πάλι ως πρωτάρης, παίρνοντας μάλιστα ως προϋπόθεση (που δεν είναι η περίπτωσή μας) ότι δεν υπάρχει καθόλου συσσωρευμένο χρήσιμο υλικό από τα προηγούμενα Φεστιβάλ. Ρωτάς αυτόν που έκανε τις επαφές αν υπάρχουν δικαιώματα, εκτός από τη μεγάλη έκθεση. Ρωτάς τα μουσικά γκρουπ πόσο παίρνουν... Τελείωσες με το κόστος. Και μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Το κάνανε και οι φίλοι του Γιώργου, όταν του στερήθηκε το αυτονόητο δικαίωμά να ξέρει συγκεκριμένα το κόστος και αφού ζήτησε σε όλους τους τόνους να καθαρίσει και η Βαβέλ από το άγος του Συλλόγου (να πάνε να κάνουν όποιο Σύλλογο θέλουν, μακριά από την εταιρεία που βγάζει τη Βαβέλ, μακριά από τη Βαβέλ, μακριά από τους "πλαστογραφημένους" δικούς του, χωρίς αυτούς μέλη... και κανένα πρόβλημα), για να εισπράξει βρισιές, απειλές και προκλήσεις, εξαφάνιση των μόνων αρμόδιων να λύσουν το πρόβλημα που δημιούργησαν, και κυκλοφορία εγκληματικών φημών (από τότε) ότι ξαφνικά τρελάθηκε ―"πετάει το κουτί με τη ζάχαρη κάτω και μετά χοροπηδάει πάνω της!"― εκδοχή που εκλεπτίστηκε κάπως στην πρώτη "απάντηση", για να εγκαταλειφθεί κάτω από το βάρος της γελοιότητας. Υπολόγισαν πολύ στη δομή της προσωπικότητας του Γιώργου (απίστευτα ενοχικός, δοτικός, με “παράξενες” για την κυρίαρχη άποψη επιλογές στη ζωή του, που γουστάρει να δίνει όταν έχει και ντρέπεται να πάρει οτιδήποτε, κολλημένος με την ιδέα να ανακαλύπτει νέους ανθρώπους και να τους κάνει να προχωράνε, έτσι για την κάβλα του, τρελός για ιδέες και για τον Ολυμπιακό (κανείς δεν είναι τέλειος!), υπερβολικός, με το πάθος να τραβάει το επιχειρήματά του στην άκρη... Βαβέλ, δηλαδή), για να εφαρμόσουν τη μέθοδο των σοβιετικών ψυχατρείων: όποιος διαφωνεί και χώνει τη μύτη του σε ένα μηχανισμό, είναι τρελός. Εμείς αυτό το Σιούνα αγαπήσαμε, και για αυτό είμαστε τόσο θυμωμένοι
Τώρα, ήρεμα, σιγά-σιγά, θα έχουμε πάντα στο μυαλό μας το "πολιτικό μαγαζί" που επιχείρησε να λιώσει τον Γιώργο. Αυτό θα τελειώνει και ας χτιστεί κάποιο άλλο στην πλάτη άλλων ανθρώπων, άλλων απόψεων, άλλων ιδεών από τις δικές μας.


Πρότεινα στο Σιούνα να κάνουμε αυτό το site, χώρο μελέτης για ανθρώπους ή ομάδες ανθρώπων, που έπεσαν στο “Τρίγωνο των Βερμούδων” πολιτικής, "πολιτιστικής" και οικονομικής δύναμης. Μπορούν να προστατευτούν και πώς; Νομικά, με χρήση των Μέσων, όταν τους επιτρέπεται, με χρήση εναλλακτικών Μέσων... Θα κατεβάσουμε βιβλιογραφία, θα ανοίξουμε forum, θα αναλύουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Μια κοινωνιολογική δουλειά, που όλοι γουστάρουμε.
Όσοι πιστοί προσέλθετε.

Πρώτη συμβολή μας: Η “βιομηχανία του πολιτισμού” στην Ελλάδα ως πλυντήριο χρημάτων και συνειδήσεων - μηχανισμοί επιρροής. Περιμένουμε τη συνεισφορά σας. Η πρώτη δική μας θα είναι δεδομένη. Ας ανοίξουμε διάλογο.